Dear You,

Madalas akong magsalita noon tungkol sa mga inspirasyon. Sinabi ko pa sayo dati na kailangan ng inspirasyon na aabot man lamang sa ika-isandaang pahina bago ka makasulat ng libro. Noon, nagsasalita ako sa inspirasyon bilang motibasyon sa malalaking bagay na dapat mong isagawa. Pero gusto kitang paalalahanan ngayon na baka hindi tayo nagkaunawaan nang bitawan ko iyon. At gusto kong linawin na hindi sa lahat ng pagkakataon ay kailangan mo ng motibasyon para simulan ang isang bagay. Ang totoo nyan, maaaring hindi totoo ang konsepto ng motibasyon.

                                                                                                    

Maaaring hindi totoo ang konsepto ng motibasyon. Maaaring maghintay tayo nang buong husay at pasensya para sa motibasyon sa pagsulat ng magandang libro subalit hindi ito darating. Kung akala mo  na ang motibasyon ay katulad nung feeling sa tuwing nakikita mo si crush, nagkakamali ka. Maling-mali ka dun gurl. Hindi na tayo bata na pumapasok sa mga klaseng bibit ang abot tengang ngiti. Hindi tayo laging motivated sa pagpasok sa klase kahit alam natin na ito ang susi sa kinabukasan at ito ang magtutupad ng ating mga pangarap, mga ganung drama ba. Mga bata lang ang nakakagawa nun. At dun ako bilib sa kanila. Tipong makapanood lang ng anime ay magtatakbo sa labas at maglulundag sa kama; nag-iimagine na isa silang ninja.

In-assume ko na may mga bagay na nabago sayo, kagaya ng hindi ka na ganun kadaldal saken at mas marami na akong sinasabi kesa sayo. In-assume ko din na iyon ay dala ng pagdagdag ba ng taon. Mature ka na siguro. Maiksi na ang pasensya sa mahahababang kwento na walang laman. Hindi na tayo madalas magpanagpo sa chatbox at hindi na din madalas ang pagsesend ng mga links ng kung sino-sinong tao na gusto mong ipakilala saken at ng mga random na blogs na nabibisto kong ikaw pala ang may-ari. O, huwag sanang uminit ang ulo mo kapag sinabi ko sayo na --- hindi pa rin talaga kita kilala.

Wala akong maipapayo kung magtatanong ka sakin bigla tungkol sa (laro ng) pag-ibig. Sapat nang ipagpasalamat sa Kanya ang dalawang dekada. Sensya na kung madaldal ako, alam naman din nating dalawa na ayaw mong pag-usapan ang edad. Pero, kahit papano yun naman ang totoo. Ganun ang tao Inah, ayaw marinig ang katotohanan. Sasabihin natin na alam na natin ang mga bagay-bagay kaya wala nang dapat ulitin pa. Pero ang totoo, makakalimutin tayo. Kagaya ng mga salawikain na pilit nating sinasabi na alam na nating ang kahulugan. Ang totoo, malalaman lang natin ito kapag sineryoso natin sila; kapag tinigilan natin ang pagtawag sa kanila ng corny. Oo man, ang mga kasabihan ay isa sa mga katotohanang lumalampas sa pagsubok ng panahon at kondisyon.

 Gayunpaman, gusto kong iwan ang hamon sa bawat isa na hindi tayo ang solong akda sa sari-sariling kwentong ating binubuo. Hindi ka nag-iisa Inah. Ang mundong ito ay hindi umiikot sayo o sa akin, o sa kwento nating dalawa, kung meron man. Hindi ito tungkol sa kung sino ang bida o kontra. Ito ay wala sa mga alitan at problema kundi sa pagresolba. At dito papasok ang motibasyon na pilitin ko mang itakwil ang konsepto, hindi ko pa rin kayang hindi-an ang pagbisita.

Tapusin natin ito sa isang maikling kwento. Nung bata ako, madalas akong manood ng cartoons. Tandang-tanda ko pa ang eksena ni Winnie the Pooh kasama si Toper (Christopher). Sa eksena, nakasandal si Christopher sa puno habang masayang naglalaro ng alitaptap si Pooh. Nagdrama si Christopher at itinanong kay Pooh kung paano na kapag magkahiwalay silang dalawa. “Hindi mangyayari iyon”, sagot ni Pooh. “Kahit kunwari lang paano kung mangyari iyon?”, balik ni Christopher. Biglang nalungkot si Pooh at nagbanggit siya ng ibat-ibang posibilidad, tipong wala na daw siyang makakasama . Pinakalma naman ni Christopher si Pooh at sinabi:

“Kapag dumating ang araw na magkahiwalay tayo, lagi mong tatandaan na mas matapang ka sa inaaakala mo, mas malakas kaysa sa inaaasahan, at mas matalino kaysa sa naiisip mo.”

(“If ever there is tomorrow when we're not together... there is something you must always remember. You are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think.”)

At magpapatuloy sila sa pag-iral --- kagaya ng buhay natin.